Kızsan geçiyor da
Kırılmışlığın çaresi yok.
Kızınca vurur, kırar, döker, söyler, bağırır, çağırır,
Belki ağlar
Sonra tekrar vurur, kırar, dökersin.
Ve geçer
Ve biter.
Ama kırılmışlık öyle mi?
Kırılınca ,
içindeki çocuk sokaklar dolusu öksüzlüğe düşüyor.
Dağ başlarından feryat figan ağıtlar iniyor
Yetimliği de ekleniyor ruhuna insanın
Kırkını geçen yaslar çörekleniyor,
Tebessümler kursağa sevdalı.
Kırılmışlık kırılmıyor,
Kıra kıra sağ da bırakmıyor.
30.6.25
Bahar Nar 2Kayıt Tarihi : 1.7.2025 10:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!