Geçit Şiiri - Yusuf Kazak

Kaçıyordu yorgun dünyanın
Girdaplarından
Güzün konaklarını arayan aşıklar
Kurutmuştu kocaman yaz
Duyguların gür şelalelerini
Harman olmuştu sevda ekinleri
Uçsuz bucaksız tarlaların
Kasvetinde…

Umudun kokusu yükseliyordu gayrı
Sarı müjdeler veren ötelerden
Resimler çiziyordu rüzgar ve bulut
Yeryüzünün yanaklarına renk renk
Kaval çalıyordu doğrulmuş dereler
Yağmurların taşkın sürülerine…

Yığılırdı geçitlere uzak ülkelerden
Mevsimlerin bitap gezginleri
Sokulmak için sonbaharın saçaklarına
Boyamak için ruhların duvarlarını
Hafiflemiş dalların kalemiyle…

Boyun eğmek gerekirdi yapraklara,
Ram olmak aşkın tonlarına;
Geçebilmek için sımsıkı geçitlerden
Kucaklaşmak için güzün kollarıyla…