Ay’la yıldız saklanmışken
Yalnız geceye sordum:
Gece.. gece…
Bu gece
Yüzün neden kara?
Bozmadan sessizliğini,
Cevapladı gece:
Yüzü kara derler bana,
Oysa ben hep ayışığı ile yıkarım yüzümü.
Benim koynumda oynaşır yıldızlar
Gelecek günü ben hazırlarım,
Güneşi ben doğururum tanyerinden
Bir fısıldarım tomurcukların kulağına
Çiçekler açılıverir sabaha
Sevgililer kollarımda sevişir benim
Ben örterim heyecandan kızaran yüzlerini
Ben uyuturum uçmaktan yorulan kuşları
Sessizliğim,
Hasta bedenlere ilaçtır benim,
Beni yaşayan bilir geceleyin,
Yüzü kara gece, derler ama,
İçim güleçtir benim.
1 Eylül 2005, Devrek
Şahin KarakulunçKayıt Tarihi : 21.9.2005 23:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!