Geceye sığınış Şiiri - Eyüp Doğru

Bazen geceye sığınırım.
Karanlık, unutulmuş düşlerin kapısını aralar,
içine çeker.

Ama yıldızlar bile artık yabancı.
Eskiden gözlerimde parlayan umutlar,
birer birer sönmüş gibi.

Zaman mı savurdu ışıkları,
yoksa rüzgâr mı aldı götürdü?
Belki de kaybolan sadece yıldızlar değil,
benim içimdeki ışık da bir gölgeye dönüştü.

Ellerimi uzatırım gecenin derinliğine.
Kaybolan hayallerime dokunmak isterim,
ama parmaklarım yalnızca boşluğu kavrar.

Ve böylece,
sessizlik geceyi sararken,
içimde yankılanan sesler de birer birer susar.