Geceye sarılmış hüzün Şiiri - Filiz Çiftçi

Yine bu gece de garip bir hüznü örttüm üstüme, yorgan niyetine…
Bilmediğim bir düşün içinde buldum kendimi; yine sabahladım.
Sen, seninle kurulmuş hayalleri lime lime savururken etrafa,
Ben yine ardından toplamakla uğraştım.

Sen uyurken, ben yine bizi düşündüm;
Masmavi kurulan hayalin nasıl simsiyah olduğunu…
Sen uyurken, sıcacık yatağında; ben yine üşüdüm,
Senin yokluğunun buz kesmiş boşluğunda…
Yalnızlığa sarıldım, seni sarar gibi kollarımla…

Sen uyurken, ben yine ağladım;
Gözyaşlarımla ıslattım yastığımı.
Zaman geçmedi ; sanki yüzyıllardı sensiz geçen geceler…
Sen uyurken, ben yine yıldızlara seni sordum.
Sen adımı bile hatırlamazken,
Ben yine adını sayıklayarak sabahladım.

Sen uyurken, belki yatağın sağ tarafında,
Ben hep sol taraftan senin hayalini izledim.
Sen uyurken, gecenin karanlığında ben yine seni düşledim…
Sen uykunun en derin halindeyken,
Ben yine sana sensiz şiirler yazdım.

Sen uyurken gecenin bir vaktinde,
Ben yine bizim şarkımızı dinleyerek geçmişe yolculuk ettim
Ben artık seni değil, ölümü beklerken bu hasta yatağımda,
Biçare gönlümle yalnızlığa boyun eğdim.
Ellerim semada vuslatı, ahirette hayal ederken,
Sen hiç bilmesen de, ben bu gece yine sana dualar ettim…

╭──────╮
꧁ ɪ̇sɪ̇ᴍsɪ̇ᴢ_şᴀɪ̇ʀᴇ ꧂
╰──────╯