Geceye Düşen Ses Şiiri - Sabit Süreyya S ...

Sesim yankılanır gecenin karanlığında,
Kendi derinliğimde kaybolmuş bir umut gibi.
Ansızın kulağındaysa eğer,
Sormamalısın neden diye…
Çünkü her suskunluk bir cevaptır,
Ve her sessizlik, bir gerçeğin gölgesidir.

İnanmalı insan,
İnanmalı karanlığın ardındaki ışığa.
Gerçekler, suskun kaldığında bile parlar,
Ve yalnızca paylaşanlar aşar engelleri
Korkusuzca, tereddütsüz…

Bazen düşerim kendime,
Bir taşın altında sıkışmış bir ses gibi.
Duyulmayı beklerim,
Ama beklemek de bir cesarettir,
Ve cesaret, yalnızca yürekle gelir.

Gecenin derinliğinde yürürüm,
Adımlarımın sesi, kalbimin ritmiyle birleşir.
Bir yabancının kulağına ulaşır belki,
Bir dostun yüreğine dokunur belki…
Ama bilirim, her ses
Bir gün kendi yankısını bulur.

Yalnızlık da bir öğretmendir,
Sessizliğiyle konuşur,
Ve cesaretin ne olduğunu anlatır.
Gerçeklerin doğruluğu,
İnançla birleştiğinde anlam kazanır,
Ve insan, en karanlık anında bile
Kendi ışığını yaratır.

İşte bu yüzden, soramam sana neden diye…
Çünkü her şey, sessiz bir imanla başlar,
Ve yalnızca paylaşanlar
Dünyayı, kendi dünyalarını aşar.