Geceye Asi Koynum Şiiri - Derya Kızılgöz

Geceye asi koynum
Baykuş, ay, yıldız çeşitlemeli düşlerin
Sığınağı
Bir liman değil gece
Kara örtüsüyle dolanır ardından
Açların
Çatısızların

Bir liman değil
Kefen
Üzerinde yıldızlar ve ay işlemesi olan
Bir kara örtü

Pusular kurur gecelerde
Kurtlar ulur
Bombalar yağar şehirlere
Baykuş sesi kadar soğuk
Ve yabandır gece
Ölümle her an randevusu olan

Geceye asi koynum
Gün uçarcasına giderken dağlar ardına
Yetişemezsin
Sürükler seni peşi sıra
Kurtarmak ister geceden
Ölüm çoğaltır geceyi
Tükettiği anlar kadar
Akşamın alacası ile başlar
Öldürmeye günü
Gece

Dağların öbür yanı gün
Kalırsın geceye
Güne yetişemedin
Öteye de geçemezsin

En çok
Bu imkansızlığa asiliğim
Aklım dağlar ardında
Özüm günün içinde diye

Geceye asi koynum
Sevişiyorum
Siyah bir örtünün altında
Nefesinle ısınarak
Memelerimden fışkıracakmış gibi canlanır kanım
Meydan okur gibi ölüme
Dişiliğimde başlar isyan haykırarak
Şafaktan önce aydınlanır gece aşkla ve asice
İsyanlaşarak