Geceye Ağıt Şiiri - Kimsesiz Şiirler

Gecelerin adını Vicdan koydum.
Gündüz yaptığım her şeyden dolayı,
Gece, olduğum yerde sağa sola kıvrandım durdum.

Gecenin adını Hesap koydum;
Gündüz yaptığım hataların hesabını gece kendime sordum.

Gecenin adını Özlem koydum;
Gündüz hatırlayamadıklarımı gecede gözyaşlarıma koydum.

Gecenin adını Hüzün koydum;
Gündüz güldüklerimi gece gözyaşlarımda boğdum.

Çünkü ben, merhameti olmayan bir coğrafyada doğdum.
Savaş, açlık, gözden çıkarılmış insanlık...
İnsanlığını kaybetmiş bir varlık.

Özgürlük, dört duvar arasında mahkûm.
Baskı, zulüm sokaklarda kol geziyor.
Güçlü, haklıyı her yerde durmadan eziyor.

Öyle ki toprağın bağrında bile yer kalmamış;
Ölüm dahi isyan ediyor.
İyi olan ne varsa artık birer birer değil,
Topyekûn gidiyor.

Ömür dediğin zaten hemen bitiyor.
Anılar, ok gibi her gün canıma batıyor.
Ruhum, bedenimin koynunda usulca yatıyor.

Geceler zehir gibi...
Anılar bir bir gözümün önünden akıyor.
Her biri, kabuk tutmuş yaralarımı ayrı ayrı yakıyor.

Çünkü gecelerin adını Geçmişim koydum.
Her anında, ayrı bir anıma vuruldum.
Artık kâbuslardan yoruldum.

Sadece usulca çekilip bir köşede,
Ebediyete göz yummak için bekledim durdum.
Vedasız, sessiz sedasız, kimseyi rahatsız etmeden...
Bedenimin, ruhuma verdiği ızdırabı daha fazla görmeden,
Çekip gitmek istiyorum.
Yoruldum... çok yoruldum.