Şimdi
ben kalkıp şiir yazmak için
kelimeleri heba etsem,
gecenin bir yarısını
bitirmişken...
Kalemim uykusuz,
kâğıdım yorgun,
ama içimdeki ses
hâlâ susmuyor.
Bir harf dökülüyor,
ardından bir sızı.
Her kelime,
bir yara gibi açılıyor
sessizliğin tam ortasında.
Gecenin karanlığına
bir ben kalmışım,
bir de içimde
sana yazılmak isteyen cümleler.
Saatin tik takları
kalbimin ritmine karışıyor.
Her saniye,
bir özlem daha ekliyor
yorgunluğuma.
Ben seni yazarken
kendimi siliyorum.
Her mısrada biraz daha
eksiliyorum.
Ama yine de yazıyorum—
çünkü susmak,
daha çok acıtıyor.
Gecenin yarısı geçmiş,
ama içimdeki gece
henüz sabaha varmamış.
Ve ben,
bir şiirin içinde
sana varmaya çalışan
yalnız bir kelimeyim.
---
Kayıt Tarihi : 5.9.2025 22:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!