Gecenin Sessizliği Şiiri - Tülay Balcı

Gecenin sessizliğinde sensizlik penceremden içeri
Delice esen bir rüzgar gibi üzerime esiyor
Bu sessizlik üşütüyor beni, üşüyorum sevgilim
Dinsin bu rüzgar, bitsin bu sensizlik

Kanadı kırılmış bir kuş gibiyim
Büyük acı içindeyim
Uçmak istiyorum mutluluk semalarında
Ama uçamıyorum işte

Bu soğuk kış gecelerinde
Birde hasret eklendiğinde
Hiç çekilmiyor biliyormusun sevgilim
Artık geceleri uyuyamıyorum
Sensizlik uykusuz gecelerde dost etti beni

Durmadan inkar ediyorsun her şeyi ama sensin
Eğer bugün yüreğim uçuyorum sensizliğe bürünmüşse
Eğer bugün dalıp karanlığa, dalıp bomboş duvara
Hala her gece bir şeyleri düşünüyorsam
Eğer bugün bir resim, bir şiir ağlatıyorsa beni
Tüm bunların sebebi istesen de istemesen de sensin

Böyle dargın duramazsın, bunu bana yapamazsın
Yapsan da anlatamazsın, anlatsan da anlamam zaten
Burası kimsesiz, burası soğuk
Tüm bunların üstünde birde sessizliği ekleyemem
Anlamıyormusun eklesemde taşıyamam.