Gecenin Sessiz Çığlığı Şiiri - Karanlık ...

GECENİN SESSİZ ÇIĞLIĞI

Geceye sığmıyor kalbimin çırpınışları,
Sessizlikte yankılanıyor kırık fısıltılar.
Her yıldız, senden kalan bir anı gibi,
Karanlığa dokundukça acım çoğalıyor.

Kalbim, adını mırıldanıyor usulca,
Sanki rüzgârla yarışıyor nefesim.
Bir yarım kalmış cümlenin sancısı var içimde,
Seninle tamamlanmayan kelimeler gibi.

Gözlerim, ufka saplanmış birer hançer,
Her bakışımda sen varsın, sen yoksun.
Geceye düşen bu sessiz çığlık,
Adını haykırıyor ama sen duymuyorsun.

Aşk mıydı yoksa kaderin oyunu mu bilmem,
Ama her dokunuşun hâlâ tenimde yanıyor.
Bir gülüşün ömrüme ömür katardı eskiden,
Şimdi gölgeler içinde kaybolan bir hatıra kalıyor.

Ne çok şey biriktirdim sustuğum anlarda,
Her damla gözyaşım bir roman yazdı.
Sevmenin en ağır yükünü taşıdım ben,
Sensizliğin kıyısında parçalanarak.

Gecenin koynunda savrulmuş bir yaprak gibi,
Ben hâlâ sana tutunmaya çalışıyorum.
Ama ellerim boş, kalbim yorgun,
Ve umutlarım yarım kalmış şarkılar gibi.

Duyuyor musun sevgilim?
Gecenin sessiz çığlığı bana ait.
Kalbim kırık, ruhum yorgun,
Ama hâlâ seni sevmekten vazgeçemiyor.