Gecenin Sabırlısı Şiiri - Ahmet Nejat Al ...

Susuyor içimde kırık saatler,
Ne geçmiş geliyor, ne sen…
Bir yıldız bile dokunmuyor artık
Göğsümde titreyen hecelere.

Penceremde bir gölge gibi duruyorsun,
Ne adın var artık ne sesin.
Gözlerin kadar uzak,
Ve bir o kadar tanıdık yalnızlık.

Sabîr-i Leyl’im ben—
Gecenin sol yanına yaslanmış,
Kendinden bile saklanan
Bir yüreğin kanayan suskunu.

Geceler büyüyor içimde,
Bir yol gibi sana varamayan.
Her şey yarım,
Bir tebessüm, bir kelime, bir düş…

Yanağımda unutulmuş bir vedasın,
Rüzgârla savrulmuş bir niyet…
Beklemek seni değil artık,
Beklemek, geçmeyen bir anı.

Ve sabrın adı kalıyor yalnızca
Titreyen bir mumun alevinde:
Kül de sen, duman da sen,
Ama yangın benim içimde…