Istanbul Bakirkoy 7Aralik
Adım, akşamla sabah arasına kurulan ince bir köprü;
bir ucunda yaralı sokaklar, öbür ucunda susmayan kalbim.
Toz, saçlarıma gök yazısı gibi sinerken,
ben taşlardan harf devşirdim,
her harfi bir çocuğun avucuna sakladım.
Evler içe kapanınca, pencerelerden usul usul göçtü gülüşler;
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta