Gecenin Koynunda Şiiri - Vedat Koparan

-Buzullardan Bir Bıçak Kesiyor Yokluğun Bağrını -

sen durgunluğun içinde doluca akan
içtikçe içilesi doyumsuz bir pınarsın

çatlayan bir ağrıydım senden öncesi
senin varlığın sıcaklığın ısıtıyor benliğimi

içinde olduğum yalnızlığın soğuklarında
içimin fırtınaları kabarıp dalgalanmakta

gecenin sessiz kör karanlığında
belki de sen en derin ram uykuda
bir telaş alacası yoksun zamanda

kafam berbat yüreğimde bir ağrı
bir yandan yaşamın günlük vurmaları
bir yanda sensiz zamana çağrı

güneşi gerçekle sıvamalı savurmalı yalanı
sevda bu koca bir kazan yürekte kaynamalı
daha ne duruyorsun zamanı bizde yakmalı
aç benliğimiz tenimiz sırtlan gibi kudurmalı

(insan sevgisini açıkça söylemeli ürkek sevdalara düşmemeli
geçmiş zaman söylencesi değildi bu sevgi seli
zaman ne olursa olsun yaşanacaklar duyduklarımızla hep birdi)

zorluda olsa şimdi daha güzel geçecek alaz gece
gecenin karanlık koynunda bir sen ışıldayan düşlerde
geldim sürgünüm uzak diyarlara sürgünüm gözlerine
seni içiyorum seni, bitmesin gece bitmesin diyorum

-Gecikme bir telaş büyütür seninle,Bir sen büyürsün bende-
Kanayan yalnızlıklarımdan, Koparırcasına öpüyorum günü dudaklarından-

Vedat Koparan 03.12.2005