Gecenin Karanlığı Şiiri - Hasan Kayaalp

GECENİN KARANLIĞI

Aynalarda yabancı bir yüz taşırım,
Gülüşüm bile sahte, gözlerim ihanet içinde.
Umut dediğin, çatlamış bir duvar artık,
Her kelime çırılçıplak, her suskunluk ölüme yakın.

Hayallerim kaybolur. tutsak olur zamana.
Yüreğime mayınlar döşenir,
Bedenim isyanlar içinde parçalanır,
Ruhum sürgünlere vurulur karanlığın izbesinde..

Rüzgârla savrulur içimdeki çocuk,
Sığmaz artık ne şiire ne de gözyaşına.
Her gece içimde yeni bir cenaze,
Her sabah başka bir mezar olur dilime.

Umudun külleriyle yakarım geçmişi,
Her adımda bir zincir kırılır içimde.
Yıkılsa da üstüme gecenin duvarları,
Işığı kendimde doğururum yeniden.

Gecenin göğsünde açar kendi yıldızım,
Karanlığın özüne saklar beni zaman.
Suskunluğun diliyle konuşur kalbim,
Ve her susuşum bir dua gibi yanar.