Gecenin karanlığı Şiiri - Melih Poyraz

Büyüklüğün karanlığından mı geliyor ey kadim gece
Esrarından mı yoksa ketumluğundan mı?
Güç gizden gelir derler,
Çözülmez gizeminden mi gelir sana karşı duyulan bu korku ve hürmet
Sen gelince, niye çekilir herkes münzeviye
Niye sesler kısılır nedir sendeki bu güç herkesi uyutabilecek kadar
Büyücümüsün yoksa sen bu karanlık gökyüzünde parlayan yıldızlar ve ayda senin yanıltmalarınmı yoksa
Yıldızlarınla mı hipnoz ediyorsun kayan bir yıldıza tutulan dileğin hayaliylemi uyutuyorsun herkesi
Karanlık gizlermi günahkârları
Karanlık bir sığınak mıdır gündüzün cellatlarının elinden kaçmak için kimilerine ya da bir sırdaşmıdır efkar tüten ağızlardan çıkanları hapseden
Yoksa sende kendine arkadaş mı arıyorsun sıkıldın mı artık bu kibrin ve korkulanın rengi olmaktan anlamsız mı geldi artık büyük ama tek olmak günahkarlarımı seçtin arkadaş olmak için ey gece!
Sar beni öyleyse gölgeden kollarınla sihrinle yıldızları kaydır yerinden güzel bir gösteri yap dostuna ki bende seni öveyim, kelamımla şanını yücelteyim.

Ne kadar hüzünlü essede rüzgar
Hatta İne cinlere kalsa sokaklar
ve dikilse önümde hayaletten ağaçlar
peşimden havlasa üç beş zağar

değişmem bir geceyi bin gündüze
Gece gerek yok ne lafa ne söze
sert bir rüzgar vurduğu zaman yüze
Bir yolculuk başlar üveylikten öze

Örter ketum gölgesini insana
Anne şefkatiyle basar bağrına
ve çıkarsız eş olur efkarına
Ne yapsam bilemem ki hatırına