Gecenin Kaleminden Şiiri - Hamit Atay

Gecenin Kaleminden

Gecenin koynunda yıldızlar uyurken,
Bir mısra düşer usulca yüreğime.
Sözler, sessizliğin içinde yankı bulur,
Şiir olur, dökülür geceye.

Ay, gümüş bir kalem gibi gökte,
Karanlığı yazar beyaz sayfalara.
Her hece, bir umut, bir düş, bir sır,
Şairin kalbinden süzülür satırlara.

Rüzgar, eski bir ezgi fısıldar,
Yalnızlığın melodisiyle.
Her dize, bir yoldaş olur insana,
Gecenin derinliklerinde.

Ve sabahın ilk ışıklarıyla,
Şiir, yeni bir günün habercisi.
Kalpte kalan her kelimeyle,
Hayat bulur yeniden, sessizce.

Şiir Hamit Atay