Gecenin İçine Sakladım Seni

Yine günlerden sensizlik,
Uyandım, yokluğunla göz göze geldim.
Nutkum tutuldu, içimden bir şeyler koptu,
Dalıp gittim senli, umutlu günlere…

Açtım mektubunu, titreyen ellerimle,
Satırlardan döküldü sessiz cümleler.
Gözümden süzülen bir damla yaş
Tam da “Seni seviyorum” un üstüne düştü.

Ne sen kaldın artık ne de sevdan,
Yokluğunla boğuşan sadece ben kaldım.
Geceler gündüzüm oldu,
Gündüzlerse geceme karıştı.

Sevmezdim aslında gündüzleri,
Sen varsın diye katlanırdım ya…
Şimdi ne sen varsın ne gündüzler,
Sadece ben ve suskun geceler.

Gecenin karanlığında buldum seni,
Yine o karanlıkta kaybettim.
Aşkla sarhoşken yaşadım seni,
Sarhoşça kırdım, dağıttım seni.

Sen de kırdın beni elbet,
Ama inan, o kırgınlık bile güzeldi.
Sensizlik çok ağır be dünya güzeli,
Yokluğuna hâlâ alışamadım…

Gittin, ama yokluğun kaldı içimde
Seninle değil, sensizlikle yaşıyorum artık
Her gün biraz daha siliniyorum kendimden
Seninle, ben de gittim o gün…