Gökyüzünün feryadıyla bölündü uykum,
saat üçü gösteriyordu gecenin tam ortasında.
Şimşekler çakıyor, gök inliyordu;
karanlık, aydınlığın çığlığıyla parlıyordu.
Yağmurla yükselen toprak kokusu
ölümü hatırlattı ruhumun derinliklerinde.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta