Gecenin ayazında Şiiri - Ali Kamil

Gecenin ayazında üşüyor yüreğim
Soluk soluğa kovaladığım gölgemde yalnızlığa kavuşuyorum
Dilimde şair küfründe hafiften birkaç şiir söylüyorum
Şair siteminin hüznünde gecenin karanlığında üşüyorum
Dilimde tamamlanamamış mısraların kederi
Dudaklarımda sensizliğin zehri

Yüreğimi yıkar geçer sancılar
Duvarlara çarpar siluetim
Gitsem gidemem,dönsem dönemem
Pişmanlıklar işgal eder cümlelerimi
Aşk intiharının içinde
Sevdaya örülmüş duvarlar önünde bulurum kendimi
Ben susarım

Gözlerim nemli yanaklarım ıslak
Aşk yorgunu yüreğim halimden belli
Beni dinlemiyor artık yüreğim aşk buymuş bilemedim
Seni yok etmeye çalıştım beceremedim
Şiirlerim benim yüzsüzlüğüm
Gitmiş gibi yapsamda
Seni bir türlü silemedim

Şöyle sessizce bir şiir tuttursam
İçinde biraz hüzün olsa
Biraz hüzün
Bolcada sitem olsa
Bütün mısralarında sen olsan
Bilirsin ben susmayıda bilirim
Belki susarak tüketirim bendeki seni

İncitmiyor artık beni sözlerin
İncitmiyor beni yalanla bezediğin aşk hikayelerin
İncitmiyor artık yüreğime mermi gibi sıktığın ihanetlerin
Artık üzmez beni ezip geçmelerin
Senden kalma yaralarım var benim
Korkma
Kanatabildiğin kadar kanat beni
Ben sana mühürlü heybemdeki gölgeni
Sana yadigar kanamalarla tövbelerle sonsuza kadar kilitliyorum