Ne kadar acı ki insan sevdiğini toprağa teslim etmesi bir daha onu görememesi...
Ellerinin arasından kayıp gitmesi bir daha sesini duyaman ayak sesleri olmadan...
Büyüdüğün sokaklarda gezmemesi akşam olduğunda evin kapısını çalmamasını...
Kurduğun hayallerinin yarım kalması canının yarısını kaybetmen o olmadan yaşayamaman...
Ben büyümeyi hiç sevmedim sen olmadan ne gecemi ne gündüzümü nede yarınlarımı...
Benide alıp gömseler yanına ben geldim desem yoluma ışık olurmusun...
Beni koruyup kollarmısın doğan güneşim olurmusun bah bahçemde çiçeğim olurmusun...
Üstüme yorganım başıma yastığım gecemle gündüzüm olurmusun hep yanımda kalırmısın...
Ben sevmedim sensiz geçen hayatı günleri ben senle olan herşeyi çok özledim...
Bir sen varsın diyordum büyüdüğüm sokaklara sevinç içinde gelirdim sana koşa koşa...
Şimdi o sokaklar karanlık büyüdüğümüz ev cehennemden farksız...
Senin olmadığın heryer ateş gibi yakıyor beni nefes alamıyorum sensizlik çok yordu beni...
YASEMİN GÜVEN
Yasemin GüvenKayıt Tarihi : 14.6.2025 23:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!