Her gün aynı şeyleri yapar olmuştu
Saymayı unuttuğu zamanlar da
Bir fincan kahvesini alıp oturur sadık penceresine
Grinin raksını izler tüten dumanında sigaranın
Kızıl havalar elveda derken günün telaşına
Kuşlar ufka gömülürdü iri kahve gözlerinde
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
