İnsanın her şeyden uzaklaştığı an…
Müh tem tedailer içinde kaybolmuş.
Geceler emmekte kanat seslerini…
Garip bir korku var ruhlarda yaşayan.
Çok çok uzaklarda, derinde bir ışık,
Bir yüz her kadından mana çalmış,
Rüyalar masallar içre gelip geçen
Bütün çiçeklerden renk deren sarmaşık,
Nefsin aynasında bu kendi yüzüm mü?
Bu parçalanmış yüz, kan damlayan ağız.
Rabbim ışığından ne kadar uzağız,
Geceler geceler… dolduran gözümü.
Kayıt Tarihi : 9.1.2003 14:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!