Gece yalnızlığı Şiiri - Lüay Omar

Bir bayram değil içim,
Ne de gülen bir fotoğraf...
Gecenin en sustuğu vakitlerde
Adımı bile duymuyorum artık.

Perdeleri çekilmiş bir odadayım,
Camda buğulanmış zaman izleri,
Ne içeriye umut sızıyor
Ne dışarıya sesim erişiyor.

Yalnızlığın sesine alıştım,
Kulağımda bir çınlama: geçmiş.
Her şeyin ortasında eksik
Her şeyin dışında fazlayım, biçimsiz.

Bir tabakta kalmış ekmek kırıntısı gibi
Bekliyorum, unutulmuşum belki.
Kalbim kendi boşluğuna çarpıyor,
Ve yankısı: ben miyim, sensizlik mi? bunun gibi olsun ingilizceye çevir