Gece Vardiyası Bitik Bir Keder

* * *
GECE VARDİYASI
BİTİK BİR KEDER
___________

üstüm başım toz topraksa aldırma be dost—
ben tâ gerilerden, kâmil bir mazi'den gelirim
senin düşlerin bile yetmez ki o derinliğe

ne okyanusların yedi kat dibine daldım
ne akarsuların köpüklü yatağına
dağların doruklarına izimi bıraktım bilirim—

bilmezsin sen, kaç savaş verdi bu ten
ihanetin o kör hançerine, hıyanetin zehrine
kubbeyi de tanıdım, cübbeyi de gördüm, arş'ı bildim—

gel gel istersen, sıyır tenimden yara bandını
gör şu bıçak izlerini, kederli birer harita
anlatsın sana dinlersen bu yorgun sevdaları—

postal dibim yırtılana dek, kan içinde ayaklarım
en sığ, en keskin patikalarda yürüdüm durdum
bir ömür ki meşakkatli, sabrı tesbih ettirdi
imameye dek bitmek bilmez gitmelerimle öğrendim baş eğmeyi—

ısmarlama gülüşler koydum ben zulama, emanettir onlar çocuklara
umudu sırtıma yükledim— gördükçe onları kekeledim—
yolum uzun, yolum uzun, çok bekleyenim var, devam etmeliyim bu yolda—

hadi neyse, susayım ben, konuşmasam iyi—
içimdeki mesafe çok uzun be kardeş
gidiyorum ben, gidiyorum durdurma beni
ister sus, ister fısılda, sözün sende kalsın şimdi—