Yakıldı cân-ı bî-karâr, seherle tütmede,
Gönül ki virân oldu aşk, elemle bitmede.
Zemîn olur mu cânânsız, felekler suskun olur,
Geceye düşen figân, şeb-i yâda gitmede.
Benimle her heceye siner bir ukde-i nâr,
Kalem ki mahzun olur, gam ile titremede.
Ne vuslatın haberi, ne bir sükûn lütfu var,
Gözümle çöksem bile, dilimle yetmede.
Nisavina sustu aşkın harıyla kül gibi,
İsmini her şi'ride kalb eder gülfemede.
İlknur Nisa Ergin
Kayıt Tarihi : 12.6.2025 22:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiiri yazarken derinden gelen bir acı vardı içimde. Çekmek istemediğim ama kaçamadığım bir sızıdır bu. Kelimeler bazen yetersiz kalır ama kalbimdeki yangını anlatmaya çalıştım. Nisavina olarak, yaşadığım hicranı bu dizelerde sakladım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!