Gece Gelen Yar Şiiri - Tuğrul Özdemir

Ağlamayı sevmiyorum, nasıl katlanacağım sensizliğe, ne olur beni bırakma, ne olur yanımda kal dedi ve sustu. Ağlamaya başladı. Oysa ağlamaktan da kötüsü vardı. Unutulmak. Belli ki bilmiyordu, belli ki hiç unutulmamıştı. Bilseydi böyle ağlamazdı. Yanımda, omzumda, dizimde ağlıyordu. Unutmamıştım, hiç unutmadım onu. Oysa o çoktan unutmuştu. Ben unutmadım. Gece gelen yar, hep geç gelen yar. Beni böyle hatırlama. Seni böyle hatırlatma. Bana böyle teklifsiz gelme, ne olur girme düşlerime. Sonra içime ağlarım. İçime söverim seni. Canı cehenneme gözyaşlarının! Canı cehenneme gece gelenlerin! Canı cehenneme rüyaların! Canın cehenneme...