Gece’de Kutsal Yer… Şiiri - Ferhat Kalın

Gönül kaleme fısıldar sevgilerini…
Kalem den kağıda dökülür aşk.
Gecelerden kalma;
Yorgunluklarımız,
Uykularımız,
Hüzünlerimiz,
Secdelerimiz;
Tefekkürlerimiz var sabaha doğan…

Gece, şükür tepesiydi çoğu zaman,
Tefekkür manzarasından bakarken yaşanmışlıklara..
Satırdan kaleme düşerken, senli virdler.
Umutlar nedense Hep Uhud da kalıyordu.
Bir yerleri özler gibi,
Yağmur gibi,Toprak gibi.
Yağmur duasında göklere açılan Eller gibi.
Seni özlemek, avuçlardaki dualara amin demekti.

Sabahtaki huzur ahengi yüreğe düşünce,
Bir yerleri özlüyor insan,
Gül Kokan bir yerleri.
Hasreti kokusundan tanımaya başlıyor insan;
Kağıt kalemse Derttaş,
Aynı kokuyu özleyenler ve Aynıyı sevenler Yoldaş…

Ağlamak vakti düşünce vehimlere,
Maveram da kalır saf Üveysi özlemlerim.
Görmeden sevmek, Gitmeden Gelmek olur bazen.
Mekke’nin Hacerül Esvedine,
Medine’nin Yeşil Kubbesine bakarsın gizli alemlerde..
Özlemenin özlemini,
’’Ahh Medine’de Uçan bir kuşta ben olsaydım.’’
‘’Mekke’de yağan Yağmur Damlaları kalsaydım’’
Dersinde, Demelerin takılır boğazına Yutkunamazsın…
Duaya dalarsın Secdede,gözyaşlarıyla,,
Uyku alır koynuna seni,orda kalırsın..
Mekke’yi Medine’yi özlemlerle…