ikisini de duydum.
biri özledi,
biri özlenmeyi reddetti,
ama her ikisi de sustu.
rüzgâr geçti,
ikisine de aynı serinliği bıraktı.
hiçbirini ayırmadım.
baykuş bir damın ucunda,
gözleriyle zamanı ölçüyor.
aşağıda bir insan —
elleriyle mesafeyi.
ikisi de bekliyor,
biri yaklaşmayı,
biri uzak kalmayı.
ikisi de yanılıyor.
çünkü özlem,
birine gitmek değil;
birini duyamamaktır artık.
ben, gece,
ikisini de saklıyorum —
aynı karanlıkta,
aynı sessizlikte.
biri nefes alıyor,
biri nefesini tutuyor.
ve aralarındaki o anlık boşlukta
varoluş yeniden başlıyor.
ben sadece izliyorum.
çünkü bazen,
hiç kimsenin tarafında olmamak,
en derin tanıklık biçimidir.
Kayıt Tarihi : 4.11.2025 01:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
02.10.2024 Gelibolu Sütlüce...



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!