Gece Şiiri - Hamit Karadağ

Gece,
Sessizlik ve hüzün müdür hep?
Yoksa;
Sevinç ve mutluluk mu?
Kimbilir?
Biryerlerde bu gece,
Bir hayat sönüyor şimdi.
Yada doğuyor çığlıklarla
İsyan edercesine.
Bu gece ,bu geceler,
Nelere gebeler?
Nelere ana nelere baba olmadılar ki?
Kucağında büyütmediler mi?
Sevgiyi.
Coşturmadılar mı şairi
Yada cesaret vermediler mi aşığa
Nelere gebe şu geceler,
Mehtabı doğururken bilmezler
Kaç yüreğe düşer ateş
Aşklar kanlanır canlanırda koşar
Yetişemez ardından insan,
Tık nefes.
Geceler,
Sessizliğin sesi değil midir,
Gecenin sesi?
Gece değil midir,saran herkesi.