Gece 3 Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Gece 3
Sessizlik hakim karanlığa
Bitiğim tükenmişim ve düşünceliyim
Perişanım ay ışığının altında
Asfalt kayıyor ayağımdan
Ve yükseliyor ruhum arşa
Zincirlerle bağlı yere bedenim
Ve ip...
Geçmiş boynuma adice
Sakince ısıtıyor boğazımı
Ve kesiyor ellerimi
Ruhumu görüyorum karşımda
Kafamdaki sesler
Bitmek bilmez bir çığlık
Susmuyorlar
Adi Köpek!
Ve suskun ben
Baş gelemiyorum
Gücüm yetmiyor
Nefes alamıyorum
Ama hiçbir şey değişmemiş gibi
Yaşarken de alamıyormuşum
Ölümün kıyısındayken de
Bana denk tüm hayat
Ha varım ha yokum
Sürüyor gecenin kudreti
Ve güneş kıskanır intihar edenleri
Gecenin o eşsiz güzelliği
Akabinde bilinmezlik
Sessiz sakin korkusuz
Kapkaranlık
Ruhum
Aynı ruhum gibi