Gece Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

GECE
Yılların önümden bir yılan gibi süzüldüğünü
Bedenimin yıllarca büzüldüğünü
İnsanların işi bittikten sonra çözüldüğünü
Yıllanmış şarap misali gördüm
Avuçlarımda şimdilerde hiçliğin senfonisi
O En dar geçitte anladım.
Gecelerin bazen dinlenmek için değilde
Haykırmak için var olduğunu gördüm
Yürüdüm yıllarca
Yetmedi koştum
Her koştukça yoruldum
Varırım sandım
Sadece sanmış oldum
Sayıkladım
Gündüzler keşke olmasaydı
Niye mi dersin?
İnsanların olunmaz yüzünü gördüm
Oysa geceleri en zalim insan bile mazlum olur
Bırakmaz yakasını bilinmezlikler,İç çekişler ,düşünceler
Gecelerce beynimin içinde o bilinmezliğin tecessüsünün derdine düştüm
Meğer düştüğüm bilinmezlikmiş
Bıraktım düşünmeyi
Taşınıyorum sonu en kötü olan bilinene
Hem en kötü karar en kötü bilinen
Bilinmezlikten kararsızlıktan yeğdir.
On iki nisan gecesi bunu fark ettim.