Gece...! Şiiri - Mehmet Yılmaz

Gece Sessiz ve durgundu...

Önce geceye ayak uydurmak istedim...

O durgunlugu o sakinliği bir an bende yasamak istedim..

Ama olmadı...

İçimdeki duygular ve düşünceler o kadar karmasıktı ki...

Tek bir noktaya bakamıyordum...

Bir tarafda sevginin yoklugunu hissederken,

Öbür tarafta yoklugunun verdiği ezikliği yasıyordum..

Sen yoktun...

Ama bende git gide yok oluyordum...

Seni usul usul sevdim...

Şimdi yavas yavas kaybediyorum...

Nereye gidiyorsun Sevgili?

Yolunu kaybetmis bir kus gibisin sanki

Bir sonbahar yapragı misali rüzgar nereye eserse oraya gidiyorsun...

Hala farkında değil misin Sevgili?

Savruluyorsun...

Rüzgardan tek dileğim; bana dogru esmesi...

Kustan tek dileğim; bana dogru kanat cırpması...

Görüyorum ki rüzgarını almıssın ama kanatın kırık...

_________________________________________

Sevdiklerini elde etmeye calısacağına;

Elde ettiklerini sevmeye calıs...!

(21/09/2004)