Gece Şiiri - Sibel Maral

Ben gecenin koynunda
Gece kimsesizliğin boynunda
Asılı güzel bir kolye
Hani,
Görmez gözlerin nazarında

Baktımsa, benim mi olmalı
Aldımsa, bedel mi ödemeli
Sevdimse, sevilmek zorunda mıyım
Anlamadım gitti, ben bu dünyayı

Yalnızsam, tamamen suç benim
Bunca insan arasında
Yalnız kalmayı becerebilmek
Kişiye has bir yetenek olsa gerek
Oysa,
Hep yeteneksizim derdim
Anlamadım gitti, ben bu beni

Ağaçların dalı olsam
Kuşlardan şikayetlenirim
Kuşların kanadı olsam
Rüzgardan dertlenirim
İnsan olayım dedim
Sızlanmam bitmedi şu dünyadan

Anlamazsın tabi sen bu beni
Seversen, ölürsen, başka dertler için, içten içeri
Bekleme, kimse sana el uzatsın
Dermanın uzatmış elini, görünmezden ileri …