Sessiz karanlığın içine çökmüş,
hüzün. Gecelere; teslim olmuşken, gözyaşları... yalnızlığın gölgesi görünmüş duvarda.Adım adım büyüyen; çaresizlik. Yastığa düşen boz bulanık hayallerle, yatağımı kaplayan soğuk, yüreğimi de üşüttü.
Gecelerce; imzasız satırlara taşıdım, duygularımı. Belki bir gece; kaderin ördüğü çaresizliği, şansımı kullanarak bozacağım. Kırık dökük mutluluğumu, yarım kalmış sevgimi, yeniden yaşamak için dağıtacağım, umutsuzluğumu.
Gökyüzünden düşen yıldızlardan; taç yaptım, sahipsiz gönlüme.
Karanlıktan aydınlığa dönecek, gecelerim.Elbet bir umutla; bambaşka bi yüreği sevecek, günün birinde...
25.12.03
Tamamını Oku
