Geç Kalan Şiiri - Mahmut Berat Çelik

Ne ses kaldı eski yoldan,
Ne ışık yanar pencerem.
Vakit geçti, iz de soldu,
Adını bile ezberlemem.

Ne kor aşka düşer dilim,
Ne gök ağlar gecem gibi.
Ne de kader siler ilmim,
Unuttum seni, gibi gibi…

Bir ömür sürdü bekleyiş,
Düştü umudum yıkıntıya.
Geç kaldın, kaldım sessiz,
Gitti her şey, anımsıya.

Kurumuş yâdın ucunda,
Gelsen neyleyeyim şimdi?
Bir sözlük boşluğunda
Geç kalmak ne demek bildi.