Gazze’nin Yalnızlığı

Dört bir yanım; kardeşlerim.
Emin içinde yaşadım yıllar yılı.
Mukaddes yurda bir eşik;
Nebilerin ayak bastığı, toprağım.

Dört bir yanım kardeşlerim.
İttihat üzere durdum dipdiri.
Onulmaz bir tefrika aldı bizi.
Nâmahrem eli değen, toprağım.

Dört bir yanım, kardeşlerim.
Her birinin içinde yangın.
Bir ateş ki yaktı bizi;
Cihan harbiyle kavrulan, toprağım.

Dört bir yanım, kardeşlerim.
Kurudu bir bir tutunduğum dallar.
Annesinden ayrı düşmüş;
Öksüz kalan, toprağım.

Dört bir yanım, sessiz başlar.
Bir Ekim sabahı yeniden,
Zalimin zulmü altında;
Nefesi kesilen, toprağım.

Dört bir yanım, sessiz başlar.
Yükselir bir dedenin feryadı göğe:
“Rim! Ruhumun ruhu.”
İşte; şehitle yurdu toprağım.

Dört bir yanım, sessiz başlar.
Canavarcasına iştahla,
Zalimin sessizlik karşısında;
Kanla sulanan, toprağım.

Dört bir yanım, sessiz başlar.
Ne oldu kardeşliğimize, nerede o ruh?
Susuz, ekmeksiz hatta havasız kalıp;
Şerefini kaybetmeyen, toprağım.