Döl tutar tutmaz bir mutluluk
Oluşan suratlarda bir korku
Oluk oluk yayılıyordu.
Ve dünyayı böyle tanıyordu bebek
Soykırımlarla.
Ve bir şerefsiz atıyordu yazı tura’yı.
Annenin kasıklarından akıyordu kanlar
Kâinat titriyordu zulme.
Deşilen kubbeden çıkarken yavrucağız
Daha ilk çığlığını atar atmaz
Vıcık vıcık ölüyordu.
Bütün bunlar oluyordu da dünya dönüyordu
Biz ağlıyor muyduk?
Bir bebeğin acı senaryolarını izlerken
Bir annenin sessiz inlemelerini duyarken
Masum kızcağızlara piç tohumları atılırken
Bir ağlıyor muyduk?
Ve ya onlar! Şahadeti yarım yamalak getirip
Ölenler, şehitler,
Ya bu hainler, Yaradan’dan bir haberler
Ve bir çocuk sekizinde, dokuzunda kellesi kanlı
Kaleye top oluyor.
Az evvel o da yem yeşil kaleye atmıştı golünü
Yeni tıraş olmuştu dün, sırf ölüm çalıyordu kapısını
Bu gün gövdeden kopmuştu başı
Ve kahkahalar tutuyordu ortalığı
Vahşet git gide büyüyordu
Ve biz ağlıyor muyduk?
Ben çocuklar yetiştiriyordum barış çocukları
Huzur için, salah için, dünyanın başka yerinde
Dini bir, kitabı bir, Müslüman çocuklar.
Leş kargalarına inat çoğalıyorduk
Helal tohumlar ekiyorduk durmadan
Tohumlarımız her mevsim besmeleyle patlıyordu
Filizleniyorduk.
Filistin çocukları yetmiş bir insana,
Şefaatçi olurken
Şehidistan koyuyorken adını Gazze’nin.
Biz ağlıyor muyduk?
Ya da ağlıyor muydu dünya bu olanlara.
Kayıt Tarihi : 23.2.2009 21:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!