Gazze Şiiri - Hayrettin Korukcu 2

Bir haber düştü ajansa,
Gazze vuruldu,
İlk defa değildi bu,
Yüzlerce kez duyuldu.

Adları geçmedi hiç,
Şehid dediler,
Yaşları belli,
Çocuk yaşta öldüler.
Bir haberlik değerdi,
Söylendi geçti,
Ölen insan değil sanki bir hiçti.

İzlenir sanki bir aksiyon filmi,
Bombalar yağar adeta yağmur gibi.
İzleriz, bazen görürüz, duyarız feryadı,
Dakika sürmez, döner dünyamız, unutulur ahı.

Hastaneler bile vurulur, yollar kesilir,
Tarihte olmayan kıyım, böyle izlenir.
Bebekler, çocuklar, yaşlılar ve kadınlar,
Şehid olur bir bir toprağa yatar.

Ölenler kurtulur sanki, kalanlara göre,
Şehidlik büyük makam, ölüm bir hediye.
Yaşamak denmez buna cehenneme benzer,
Hayatta kalmaktansa onlar ölmeyi yeğler,
Kuşatmada mazlum halk, sarılmış dört yanı,
Bir de açlık vurur, masum vicdanı.

Medeni dünya sen neymişsin?
Gücü olmayana hep yokluk biçmişsin.
İzleyen batı mı sadece ya İslam ümmeti,
Kalbe girdi mi korku, artık bekle zilleti.
Boykot der, bağırır çağırır arkadan,
Ses kesilir, mum olur önünde sonradan.

Allah’ım bu nasıl bir imtihan verilen,
Mazluma mı yoksa izleyene mi seçilen.
Bu imtihan onların mı sanırsın, değil elbet,
Asıl imtihan bizimdir, sırası var, sabret.
Düşünmeden yaşarız, biçilen bu ömürde,
Her anın bir hesabı var, ahir yerinde.

Ey bağrı yanan Müslüman Ümmeti!
Ey vicdanı kanayan Aziz Türk Milleti!
Bu mudur sana tayin edilen kader?
Bu mudur senin mukadder vazifen?
Sen bu değilsin!
Bir kurşunla ölmezsin!
Seni öldüren açlık, yokluk değil,
Top, tüfek değil,
Seni çürüten bu kayıtsızlığın,
Seni korkutan düşman değil,
Dünyaya olan amansız aşkın!

Ey nefsine hükmedemeyen Ümmet!
Kaç masada daha meze olacaksın?
Kaç kere daha şerefinle oynatacaksın?
Sen bu değilsin!
Böyle ölemezsin!
Kalk ve diril yeniden,
Kalk ve diril aniden!