çocukluğum,küçüklüğümü büyüttü benim
simit satarken hastane odalarında
kafamın üzerinde taşıdığım tepsi,
gazozlarımdı benim....
susamlar kalıncaya kadar tablada
ben dolaşırdım umut bekleyen yüreklerin arasında
eve dönerken
salıncakta sallanan çocuklar
bana benzemezdi,
ben benzemezdim çocuğa,
ayaklarım götürmezdi beni yanlarına....
gözlerim
kapanmaya çalışırdı,
gazozlarımdaki susamlar
her zaman beni uyandırırdı....
Kayıt Tarihi : 13.3.2018 23:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!