Gazeller Şiiri - Arif Babacan

“İsminin her harfine bir gazel...”

1
Kumral saçlarında güz sancıları,
Hüznün yüzüme değdi bugün Leyla,
Ertelemedin yarına yaşları,
Yüreğimde yaşın kaldı be Leyla...
22.10
2
Tavrın bir tuhaf anlamadım seni,
Bahsetme elden, sevgim henüz yeni,
Desem; “Al yanına yakıştır beni.”,
Garibim, gönlünü yormam be Leyla...

Yüzüm eski, aklım karma karışık,
Bekle gör kalbini, sızar bir ışık,
Ben oldum bile, sende bir gün aşık,
Olursun diye, hep beklerim Leyla...

Susarım susarım, vakit çok geçer,
Bu gönül hep, gönlü güzeli seçer,
Sanma ki, gönüller güzelden geçer,
Sen de, bir gönlü güzelsin ya Leyla...

Suretin güzel, eskir elbet bir gün,
Gönül hep olduğu gibi, sanki dün,
İnsansın ne de güzel, bir de hüznün
Var ya, aklımı alır gider Leyla...

Bildiğin gibi değilim ben, anla!
İkrar edemem, şimdi değil daha,
Gün gelip özümden yaşlar akınca,
Elini çekmenden korkarım Leyla...
26.10
3
Beni bugün marazın örseledi,
“Neyin var yar senin, üzme kendini! ”
Sancın var, bozkırın acısı sanki,
Elimde hayatsın artık, “gül! ” Leyla...

Akşam olmadı gün uzadı bana,
Bir yanım sende kaldı, doğrulsana,
Takat kesilsin dualarım sana,
Mevla’m kabul etsin. “Amin” de Leyla!
27.10
4
Oturduğum yerde düşlerim seni,
Bir taş görsem, üzerinde resmini,
Görür konuk ederim, ya ismini,
Sürerim gönlüme, bendesin Leyla...

Ah Leyla, canda cansın benden öte,
An yok ki değilsin, gören gözümde,
Sesin ezgim artık, tensin elimde,
İçimde nefes gibisin, kal Leyla...

Çıkma dışarı, bekle dur üşütme,
Sıhhatsin yanımda, al ört üstüne,
Canım sende kalsın, ben ise sende,
Düzen sürsün ama, gör beni Leyla...
28.10
5
Fark et halimi, ne olur bil artık,
Yanında dostum, aslında bir aşık,
Talibim derdine, diyemem yazık,
Tavrımı gözle, kondursana Leyla...

Dilimde tutuldu, sevdanın sözü,
Yitti kelam, halimde aşkın özü,
Laf bekleme demem, bari bu yüzü,
Gör de hisset, artık çöz beni Leyla...

Bende görseler yanan koca dağı,
Meyletmez kimse, aşkın olmaz bağı,
Kaçan kurtulur görmez bile sağı,
Beni bilen seni, görmez ya Leyla...
29.10
6
Ahu gözün yurt edindi seyrimi,
Nereye baksam gördüm sevgimi,
İnandım sonunda, kendi kendimi
Aştım yaktım ben, tut elimi Leyla...

En kesif kural eriyor tutkumda,
İnsan böylesine deli olunca,
Aşkın közü bir de sende yanınca,
Nutkum hep senden yana, dinle Leyla...

Aşkın mayası çalındı Arif’e,
Tuttu nihayet, ilişsin tarife,
Kıvama erdir, bitsin içe içe
Meyin et beni, ne olur iç Leyla...
29.10

7
Mazur gör Leyla aşığınım senin,
Derdime ilaç diye, derler tenin,
İstemez dursun, çıksın şu zevkin,
Olsun diye aşkım, az bekle Leyla...

Ey güzel, sana o kadar düşkünüm,
Zaman ne der? Olma sakın küskünüm,
Duyunca garaz yapma, kalmaz gücüm
“Bana tutkun biri var.” dersin Leyla...

Sar sevgimi, bilince beni daha,
Sor kalbimi, incitme sakın ama,
Çek beni istediğin her bir yana,
Senin koyduğun isimdeyim Leyla....

İstemem affet, bilmen bile yeter,
Ola ki bana meylin zuhur eder,
Ne mutlu aşığım, derdim de geçer,
İsminle bezerim cihanı Leyla...

Ve olmasa Arif’e meylin bile,
İnsanım elbet, her şeyden de öte,
Anlarım seni, istesen dost diye,
Ararım sorarım, candasın Leyla...
30.10

8
Bilirim sana heves eden çok var,
Ama bendeki heves değil ki, zar,
Beni gören, senden apansız cayar,
Kürsüme kimse erişemez Leyla...

Herkes seni arzular, ben aşkını,
Bir gün eğilip, gör emi farkını,
Dilsiz bulup da yitirme aklını,
Diyeceğim, senle tükenir Leyla...

Güz baharım oldu, bundan sonra,
Yeşerdim aşkınla, beni gör kışta,
Ne olurum taze bir tomurcukta,
Hırçın çiçeğim, kokar mıyım Leyla?
30.10

9
Bir gün olur da halimi bil desem,
Anlatamam kendimi sözüm senden.
Dert diye, seni anlatmak istemem,
Bu balçığın ahvali sensin Leyla...

Ekle diye ömrüne koysam aşkı,
Ne dersin bilmem, karar kılsan arkı.
Bunca sevginin var mı ki bir hakkı?
Sen tarafta, bir yol tutar mı Leyla?

Tutsa mutluyum, tutmasa da dert mi?
Aşkın talaz, hoyrat sürer her demi,
Feryadım Gül, aşıklar bildi seni,
Vazgeçip aşkından, kaçtılar Leyla....

Beni usandırmaz, gölgen de dahil
Yüzünü yitirsem aşktan da cahil,
Kalır ölürüm, “Gül” sevmede ehil,
Oldum gittim duy, bülbül kim ki Leyla...
31.10
10
Görmekte marifet gözlerde ise,
Seni sevmekte cevher, hüner bende,
Bu yüzden kendimi unuttum hem de,
Adım Leyla’ya çıktı, “Senim” Leyla...

Garip Arif’tim, ismim bile kayıp,
Beni görenler, senim diye bakıp,
Vaziyet sormazlar halime kanıp,
Yüz çevirirler, aşkım suç mu Leyla?
31.10

11
Gidince şehrimi bırakıp sana,
Hangi yola düşer, talihim bana?
Görmeyince seni, ne olur cana?
Bilmem hatırlar mısın beni Leyla?

İzledim belki son kez, seni akşam,
Karşımda kuruldun özlemle baksam,
Diye heves ettim, gönlüne aksam,
Olmadı olmaz mı? Kalbim bu Leyla...

Kalbim hasta sana, dedim ya hasta,
“İlacım ol.” Diyemem, sürsün yasta,
Gelip de sürersen, edersin ihya,
Kabulüm, umuttan değil ah Leyla...
01.11

12
Niye böyle sever oldum uykuyu?
Şaştım, rüyada buldum mutluluğu,
Sende buldu aşkı, hilkat çamuru,
Ömrüme süremedim, seni Leyla...

İsmini ektim de topladım gazel,
Her satırda anlattım seni güzel,
Ezelim sen oldun, gelmeden ecel
Unutmam unutamam seni Leyla...

Laf etmedim hiç sana açık uçlu,
Beni götürdü sana, bu hoş duygu,
Andı ismini, Arif şair oldu,
Sayende divanı kuruldu Leyla...

Güz geçince yok muyum ben? Bilir Rab,
Hiç sefa sürmem ama olmam harap,
Beni bir güzele meftun kıldı Rab,
Aşkının hakkını verdim mi Leyla?

Ünlendim alemde “O Aşık.” diye.
Adının harfinden sürdüm gazele,
Al elimden her kıtayı hediye,
Oku ki kendini bulasın Leyla...

Nihayet verdim söze, yazdım epey,
Dildim kalbimi, bunu aşkıma say,
Çıkar kendine bu gazelden bir pay,
Arif’e yol gözüktü, yolla Leyla...

02.11.2004 Ankara