Âb-ı dîdem gün-be-gün cûş eyleyen bir sel-durur
Sen değilsin mübtelâ-küş beni bu sel öldürür
Gözlerimden saçtım eşk ardınca kim ta’n ettiler
Arkasından gidenin su dökülür bin yıl-durur
Kaht-ı gülşenden belâbil kaldı akfâs içre zâr
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta