Âb-ı dîdem gün-be-gün cûş eyleyen bir sel-durur
Sen değilsin mübtelâ-küş beni bu sel öldürür
Gözlerimden saçtım eşk ardınca kim ta’n ettiler
Arkasından gidenin su dökülür bin yıl-durur
Kaht-ı gülşenden belâbil kaldı akfâs içre zâr
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta