Teşebbüs-i Gazel Şiiri - Sercan Koca

Ey mâh-ı tâbân, şem‘-i cihânım, gönlüm pervane sana,
Firâkın rûh-i zelzele, cân-ı ser feda sana

Hicrânın âteş-i sûzandır, kül eyledi rûh-i ben
Vuslatın bâğ-ı cinândır, ömrüm bahârdır sana.

Eşk-i mey ver, ey şîrîn-leb, lefz-i revân-i şeker
Ey mahbûb-ı ezel, aşkım hûn-bahâdır sana.

Şebistân-ı ömrümde sahar rûyunu isterûm,
Bir nazar kıl ki gönül, hep müştâkâr oldu sana.

Ey dilber-i nâzenîn, derdime dermân sensin,
Bunca gam u kederim, hep ilticâdır sana.

Sevdan bir deryâdır, ben girdâbında sergerdân,
Sensiz her nefes hazân, bahardır vuslat sana.

Ey yâr-ı vefâsız, gönlüm kapında esîr,
Bin kerre incitsen de, kalbim fedâdır sana.

Gözlerinin zîr-i nûru ile yanar can-u ben
firâkın ile bin parçadır, gönlüm revandır sana

Şeb-i fecrândır gecelerim ol derdin ile
Gönlüm her dem yanmakta feryad eyleyüb sana

Sehrânî der; bu gönül ser-be-ser aşk ile yanar,
Ne cân kalır, ne beden, hepsi fedâdır sana.