Gazab - ı Kalem - 2 Şiiri - Muhayyel Giz ...

Bir şiir yazmak gerekti bu karmaşa içinde
Yılanlara sarıldım denizin kıyısına gelince
Yerimde olsa çoktan bir şey yapardı o kendine
Kalmadı yaşatmadığınız bu genç sizi sevince

Gücüme gidiyor yapmacık tavırlar
Evet, bunlar fikirlerime saygı duymayan insanlar
Aman her şeyin en büyüğünü alsınlar
Yeter ki benim monte slenderıma karışmasınlar

Bu gençlik size de kalmaz kendimden biliyorum
20 yaşında yaptıklarımı hala çekiyorum
7 sigara üst üste midem bulanmazken
Sizin modern tavırlarınıza her gün kusuyorum.

Ölümsüz gibi yaşamak sizi ölümsüz yapmayacak
Ey hayatımı yıkan kadın bu yanına kalmayacak
Korkma sana elim kalkmaz da
Beddualarım seni yerinden kaldırmayacak

Önemsiz hissettirdiniz bana kendimi
Size her şeyin en iyisiyle yaklaştığım için mi?
Kalem dedi "Samer boşver artık şunları."
Neden dedim çünkü yoruyorlarmış, öyle dedi.

Bir anne evladını ne kadar üzgün görecek?
Bende yarattığınız fırtına ne zaman dinecek?
Yahu bilmiyorum yüzüm ne zaman gülecek?
Ve bu hikaye nerede nasıl sona erecek?

Yüzümü güldürenler yüzümü astı
Sözde rahatlar iki cümleye kendini kastı
Haklılığım karşısında olmanız gerekirken astım
Çok konuşuyorsunuz olmayın bu kadar arsız

Sizin kurnazlığınız kadar ben tilkilerle yattım
Sizin içtiğiniz kadar ben yarım attım
Kendinizi benimle kıyaslamayın oğlum
Sizin kurduğunuz kadar ben hayal kırdım

Yani şöyle durup bakınca geçmişe uzunca
Yeniden Elazığ sabah olmuyor uyanınca
Daha başıma ne gelebilir derken bu şehirde
Bir de sınav çıkışı o bana kıyafet sorunca

Biliyorum ters adamım hep yokuş yukarı çıkarım
Ben damarda kan olsam hep terse akarım
Yahu sizin oturduğunuz masadan ben kalkarım
Benim oturduğum masa ise size fazla kalır

Oradan oraya atladım konu sabit değil
Tamam mevzu kısmi ama tam da aşk değil
Beyazlara bürünmüşsün bir kere ne desem boş artık
Benim elim artık seni saracak el değil

Evet sen bana elsin artık herkesten çok
Ki herkesten fazla tanırken
Evet hepiniz birer yabancısınız tanıdıkken
Doğru beni her gün, her an görürken

Nasıl devam etsem biliyorum karmaşaya
Hevesim yoktu inanın bunları yazmaya
Daha da kazardınız da kuyumu
Tahminim elini atan olmadı kazmaya

Ben serseri değilim 30 kişiyle dolaşmam
Geceleri sokaklardayım kimseye de karışmam
Sizin girmeye çekindiğiniz yerlerde izlerim var
O rahat yatağınızdan kolay tabi yorumlar

Sizin gibi olmayı becermek zor
Noksanlıklarım tebessüm ettirmez öfkeye
Yüreğim ısınırken sokaktaki yaralı kediye
Bir daha böyle sevmek mi? Şiirsel tövbe

4.7.25