Garson Çocuk Şiiri - Kağızmanlı Mehmet K ...

Ramazan benim en iyi öğrencim
Zehir gibi işliyor kafası
Oldukça da çalışkan
Ama babası okutmak istemiyor onu
Ne kadar uğraştıysam nafile
Belki o da haklı kendince
Otuz yıl olmuş okulları açılalı
Ama bir tek kişi okutmamış çocuğunu
İlkokuldan sonra bu köyde
Sen ilk olursun örnek olursun
Bu cahil köylüye dedim
Ama girmedi kalın kafasına
Bir türlü razı olmadı
Okula müfettiş geldi teftiş için
Görür görmez beğendi Ramazan’ı
Bunu okutalım dedi
Hemen alıp götürdüm babasına
O da çok uğraştı ama boşuna
Nuh dedi de peygamber demedi
Bizim Ramazan’ın babası
Müfettiş çok kızsa da fayda etmedi
Sonra Ramazan’ın ünü ilçede duyuldu
Bir avukat arkadaş okutmak için
Tüm masraflarını üstlendi Ramazan’ın
Ama yine razı edemedi
Tahta kafalı cahil adamı
Sonunda Ramazan bitirdi okulu en iyi dereceyle
Benim de tayinim çıktı şehirdeki bir okula
Ayrıldım o köyden Ramazan’a üzülerek
Bir yıl sonra köyü gezmeye gittiğimde
Ramazan kahvede garsonluk yapıyordu
Çay dağıtırken köylülere
Halinden memnun görünüyordu
Belli ki seviyordu bu işini
Ama ben onu bu haliyle görünce
Kahroldum üzüntümden
Bir çocuğu okutturamadım
Garson yaptırdım diye