Garip Kaldım Şiiri - Enver Artuç

Anam babam göçtü gitti
Şimdi ben de garip kaldım
Evlat yuvayı terk etti
Şimdi ben de garip kaldım

Bülbülüm yok güller gibi
Söz bilmeyen diller gibi
Dosta oldum eller gibi
Şimdi ben de garip kaldım

Dünya yalan hayatsa hoş
Bir meşgale koş Allah koş
Her şeyim var yüreğim boş
Şimdi ben de garip kaldım

İnsanlıktır mürüvvetim
Sevgi en büyük nimetim
Sadık bir dosta hasretim
Şimdi ben de garip kaldım

Enverim Haktır sahibi
Odur derdinin tabibi
Vatan bana gurbet gibi
Şimdi ben de garip kaldım