Garip Benler.. Şiiri - Erkan Yılmaz

ne tekel işçisiyim nede köşe başında bir simitçii..
ne devlet memuruyum nede okulda öğrencii..
işte ben benim çok garip bir kişi..

ne sonum belli nedee gelecekteki umutlarım..
iştee garip geldim öyle garip giden biriyim iştee..
ne pırangalar içinde bir köle..
nedee cehennemdeki bir cennetim ben..
öyle garip biriyim yani ben..

ne insanlara kıydım nedee gülleri soldurdum..
ne köleye zülüm ettim..
nedee krallara isyan ettim..
nedee puştlaraa boyun eğdim..
ben garibim iştee ben ne edim..

ne bir ameleyim nede bir mimar..
ben benim işte..
ben ne yapayım..
ne dostum belli ne düşmanım..
ne karanlıklar bellii..
nedee aydınlıklar..

güneşi olupta göremek gibi..
karanlıkta olupta karanlığı göremem gibi..
ne solcu beni sever nede sağcı..
ne dinci sever nedee kafir..
ben benim iştee..

Allah bilir beni kim ne kadar sever..
fakat buna eminimk ki anam beni tek sever..
bu bana yeter de artar...
hem beni sevmek sorun değil..
sorun olan dokunan şey anlaşılmamdır..

ne bileyim iştee ben benim sende sen..
biz biziz sizde siz..
hepimiz bizsiz iştee..
ama yinede ben benim işteee....

garipler böyledir iştee
ne insana kıyarlar nede çiçekleri soldururlar..
ne mutlu benim gibi olan garipleree..
ne mutlu bize kardeşler..

08 Şubat 2010
Pazartesi 17:26