Garibin Şiiri - Şükran Çamoğlu

Neyleyim dünyayı sen olmadıkça
Ne ağlayabildim ne gülebildim
Kendimi derinden sorgulayınca
Kalbim kırık yine sana hak verdim

Yapraklar gazele dönüştüğünde
Sonbahar akşamı aradım seni
Ne arzular gizli şu bedenimde
Artık son durakta ara bul beni

Gidiyorum hiç ardıma bakmadan
Seni unutmak ve avunmak için
Elbet hesap soracaktır yaratan
Sebep arıyorum neden ve niçin

Yıllar var ki boşa baktım yollara
El açıp rabbime dualar ettim
Çaresizim alınyazım çok kara
Seviştiğinizi gördüm ve bittim

El ayak çekilince akşamları
Issız bir duvar dibinde büzülmüş
Gözlerimde hüzün ve gözyaşları
Duyacaksın bir gün garibin ölmüş