Garibim... Şiiri - Nurgül Guver

Loş ışıklarda belleğini kaybetmiş bir garip,
Gecenin donduran soğuğunda dar bir patikada yalnız
Ayaklarının altında ezilen kuru yaprak sesleri,
Boğazında feryat,kirpikleri ıslak.
Yaz sıcağında sömürülen bank şimdi kendisi gibi mahsun,
Yanmaya hacet yok gece lambalarında,onlarda tükenmiş.
Ardından ağlayacak kimsesi yok yaşlı çınarın,
Oda kendisi gibi garip...
İşte;
Göründü karşıdan derme çatma kulübe,
Fersiz mum ışığında sanki hayalet gibi
Bir masa tahtadan,sandalyesi portakal sandığı
Ve bir kalas yastığı,yatağı hasırdan...
Niye yaşayıpta çekerki derdi garibim,
Yine titrek elinde kırık camlı çerçeve
Kim bu resimdeki kadın,bu iki çocuk ve bu hayat dolu genç?

(07.10.92 nur içinde yat Hamit dayı)
Ve bu solgun bedenden can çıkarken ölen kim? ......