Bir adam, yalnızlığın boğucu girdabında,
Sokak köşelerini, tutmuş, mesken edinmiş.
Ne düzgün ayakkabı, ne giysi var sırtında;
Bir parça kuru ekmek, bulduğunda sevinmiş.
Yattığı yer, değil ki soğuk döşekten başka!
Kaderinden yememiş, etkin kötekten başka!
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
